Αυτό μου έλειπε τώρα… Εκεί που έλεγα έντονα μάλιστα και στον Κρίστιαν και στον Ηλία προσέξτε μην αρρωστήσετε, την έπαθα εγώ.. Ένα ελαφρύ γαργάλισμα στο λαιμό, λίγο μπουκωμένη η μύτη, σκέφτηκα “δεν είναι τίποτα θα περάσει…” Έλα όμως που δεν μου πέρασε. Χειροτέρεψε… Κατάφερα να αρρωστήσω ούτε μια εβδομάδα πριν γεννήσω… Πόση ατυχία! Αυτός ο βήχας με έχει τρελάνει. Βήχω και ο πόνος που νιώθω χαμηλά σε κάθε βήξιμο είναι πολύ μεγάλος… Άστε που δε μπορώ να αναπνεύσω από τη μύτη λόγω μπουκώματος…
Πήρα το γιατρό τηλέφωνο ξέροντας ότι φάρμακα κτλ δεν μπορώ να πάρω… Ένα σπρέι για το λαιμό, ένα για τη μύτη και κάτι παστίλιες. Αυτά δικαιούμαι.. Προσπαθώ να μην κάνω πολλά πολλά και να ξεκουράζομαι. Το τελευταίο 24ωροέίδα μια κάποια βελτίωση αλλά ακόμα χρειάζομαι χρόνο. Μα να γεννήσω και να είμαι με γρίπη; Ε , δε γίνεται !!!
Και από την άλλη νιώθω ότι βαραίνω μέρα με τη μέρα… φούσκωσα κιόλας! Τις τελευταίες δύο εβδομάδες αφέθηκα λίγο και διατροφικά… Το πρόσωπό μου, τα χέρια μου σαν να φούσκωσαν.. Καλά η κοιλιά και αυτή με τη μέρα μεγαλώνει. Οι νύχτες είναι αρκετά δύσκολες και άβολες. Τις περισσότερες φορές χρειάζομαι τη βοήθεια του Κρίστιαν για να σηκωθώ από το κρεβάτι ή τον καναπέ… Είναι και αυτή η φάση μέρος όλης αυτής της πορείας.. Όπως είναι και οι έγνοιες και οι φόβοι που μεγαλώνουν όσο πλησιάζουμε προς τη μεγάλη μέρα ! Και αυτή η μέρα είναι μόλις 4 εικοσιτετράωρα μακριά…
moments by Katerina Agapitou
