Πολλή αρνητική ενέργεια γύρω μας… Ο καθένας έχει τα προσωπικά του και τα ψυχολογικά του. Και εμείς τι φταίμε ρε φίλε; Δε μας φτάνουν τα δικά μας πρέπει να τρώμε και τη δική σου αρνητικούρα;
Εδώ και λίγες ημέρες εισπράττω αυτή την αύρα και κάπου άρχισα να νευριάζω. Εγώ, ο ηλικιωμένος κύριος που περπατά και βρίζει, η κυρία στο μπροστινό αυτοκίνητο που ουρλιάζει ενώ οδηγεί και μπορείς να διακρίνεις τις νεύρες του λαιμού της από το καθρεφτάκι… Πολλοί.. Ε λοιπόν.. Δε γίνετε! Κάπου πρέπει να μπει μια τελεία. Και αν μας φταίνε τα πάντα, μέσα σε αυτά τα «πάντα» μη βάζουμε και όποιον βρεθεί μπροστά μας… είναι άδικο στην τελική.
Υπάρχουν άνθρωποι, πολύς κόσμος, που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα… πολύ σοβαρά.. και δε λέω, ο καθένας το δικό του το θέμα το βλέπει ως το πιο σημαντικό.. οκ ! αλλά ως πού μπορεί να το τραβήξει; Μέχρι πού είναι τα όρια; Μέχρι πού αρχίζεις να μπαίνεις στα δικά μου λημέρια και να με κάνεις μέρος του προβλήματος χωρίς να θέλω να είμαι σε αυτό ή να μην έχω σχέση με αυτό..
Πολύ συχνά τρώμε χαστούκια για να ξυπνήσουμε και να δούμε γύρω μας πόσο τυχεροί πρέπει να νιώθουμε.. Κι όμως. Δυστυχώς, αντί να κρατάμε αυτή τη φιλοσοφία, την έχουμε για κανένα 24ωρο στο πίσω μέρος του μυαλού μας και μετά γυρνάμε στο δικό μας «μεγάλο» issue… Και άντε πάλι από την αρχή…
Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να το κάνει αυτό. Επίσης έχω αισθανθεί να κάνουν το ίδιο και οι γύρω μου.. Δεν μας έμειναν πολλά ιδανικά και αξίες σε αυτή την κοινωνία και είναι κρίμα πιστεύω να αναλωνόμαστε στα ασήμαντα, όσο «σημαντικά» και να μας φαίνονται.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα εμφανιστεί ένα μεγάλο «πρόβλημα», ας το σκεφτώ μια δεύτερη φορά.
Την επόμενη φορά που θα τα βρω σκούρα, ας αναλογιστώ «ποια ακριβώς είναι τα σκούρα»
Την επόμενη φορά που θα θυμώσω, ας σκεφτώ αν άξιζε τον κόπο
Την επόμενη φορά που θα γεμίσω με αρνητικά συναισθήματα και αρχίσω να τα σκορπίζω σε συγγενείς και φίλους ας αναρωτηθώ αν όντως είναι όλα τόσο τραγικά ή αν απλώς θέλω τη σημασία τους. Γιατί αν θέλω τη σημασία των δικών μου..ας την ζητήσω.. είναι πολύ πιο απλό!
Και την επόμενη φορά που θα μπω στο σπίτι και θα δω τους δικούς μου να έχουν την υγεία τους και να μπορούν να χαμογελούν, ας δώσω ένα χαστούκι στον εαυτό μου για να συνειδητοποιήσω πως αυτό που ζω είναι αλήθεια και πως είμαι τυχερή σε σχέση με κάποιους άλλους συνανθρώπους μου.
moments by Katerina Agapitou