Υπάρχει στ’ αλήθεια τέτοια πάθηση; Ιδέα δεν είχαμε, .όμως από την άγνοια πήγαμε στο άλλο άκρο με τις συσσωρευμένες πληροφορίες στο μυαλό μας να μοιάζουν σαν τις στροφές του πλυντηρίου, λίγο πριν ολοκληρωθεί η πλύση.
Στο υπερηχογράφημα του πέμπτου μήνα είδαμε ότι ο ένας νεφρός του μωρού υπολειτουργούσε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν αποβάλει τις απαιτούμενες ποσότητες ούρων με αποτέλεσμα να είναι πιο φουσκωμένος, πιο μεγάλος από τους φυσιολογικούς αριθμούς.
Στην αρχή το πήρα ψύχραιμα, μιας και οι γιατροί μου, με διαβεβαίωσαν ότι είναι κάτι αντιμετωπίσιμο όταν γεννηθεί το μωρό και πολλές φορές αποχωρεί χωρίς καμία ιατρική επέμβαση. Τι έγινε όταν φύγαμε από το γιατρό;… Χιλιάδες ερωτηματικά και χιλιάδες γιατί γέμισαν το μυαλό μου.. Αγχώθηκα, έκλαιγα.. Στο διαδίκτυο λέει πως μπορεί να είναι από τίποτα μέχρι κάτι το οποίο χρήζει χειρουργικής επέμβασης. Μα το μωράκι μου ακόμη δεν το γέννησα και πρέπει να σκέφτομαι το ενδεχόμενο του χειρουργείου; Γιατί Θεέ μου; Γιατί σκέφτομαι έτσι;
Ο Κρίστιαν είναι πιο πρακτικός και πιο ψύχραιμος. Όπως τότε που κάναμε επέμβαση στον Ηλία μας. Βουβουνοκοίλη. Έκλαιγα και προσευχόμουν δε ξέρω και γω πόσες ημέρες πριν την επέμβαση. Η ιδέα της νάρκωσης και μόνον με αγριεύει. Ο Κρίστιαν βράχος. Φύλακας. Πάντα εκεί για να μας ηρεμήσει, να μας μετριάσει τις έγνοιες μας. Πολλές φορές βέβαια αυτή και μόνο η στάση του με εκνευρίζει. Εγώ νιώθω ότι δεν δείχνει συναίσθημα και από την άλλη τον ευχαριστώ που είναι για μένα το χέρι που θα με σώσει όταν «βουλιάζω». Βέβαια δε θα ξεχάσω το βλέμμα του όταν ο Ηλίας είχε ολοκληρώσει εκείνη την επέμβαση την ριμαδο-κοίλης. Ο Κρίστιαν φαινόταν τόσο μα τόσο κουρασμένος… όλη την αγωνία, όλο το άγχος το είχε κρύψει βαθιά για να μην νιώσει τίποτα ο Ηλίας και για να είναι και δικό μου στήριγμα.. Όταν τελείωσαν όλα και πήγαν καλά, απελευθέρωσε όλα όσα ένιωθε..
Για να επιστρέψω πίσω στα νέα δεδομένα της Μαρίνας και την λέξη που ποζάρει πλέον πρώτη στο λεξιλόγιο μου, την υδρονέφρωση, κάθε φορά που πάμε στο γιατρό πρέπει να ελέγχουμε πόσο και αν μεγάλωσε. Στόχος – λένε οι παιδίατροι – είναι να μην ξεπεράσει τα 11 ή 12 mm. Τώρα είμαστε κοντά στα 6 mm. Κάθε φορά λοιπόν πάω με την ανησυχία να μην έχουμε ξεπεράσει το 11 ή το 12. Κάθε φορά που πάω να ακούσω την καρδούλα και ακούω τον γιατρό να μου λέει ότι όλα πάνε καλά και το μωρό μου μεγαλώνει μια χαρά, έχω την αγωνία να ακούσω τον αριθμό! Την τελευταία φορά ευτυχώς δεν φάνηκε να μεγάλωσε. Μακάρι είπα από μέσα μου.. ανακουφίστηκα κάπως, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη μέτρηση.
Το σίγουρο πάντως είναι πως όσο το μωράκι μας μεγαλώνει στην κοιλιά δε μπορούμε να κάνουμε κάτι. Να γεννηθεί με το καλό και θα το δούμε…
Διάβασα πολύ για το τι είναι η υδρονέφρωση, μίλησα και με παιδιάτρους. Από την άλλη θυμώνω. Γράψτε μου ή πέστε μου ΕΝΑΝ ΠΑΙΔΟ-ΝΕΦΡΟΛΟΓΟ στην Κύπρο του 2017, εξειδικευμένο όμως, όχι έναν νεφρολόγο ή έναν παιδίατρο που να τα κάνει και τα δύο. Σας παρακαλώ δηλαδή!
Όταν ακούω για άλλα περιστατικά με θέματα υγείας σε παιδιά ντρέπομαι που αγωνιώ και αγχώνομαι για κάτι το οποίο είναι αντιμετωπίσιμο. Υπάρχουν τόσα και τόσα εκεί έξω που τα ακούς και τρελαίνεσαι. «Δεν είναι δυνατόν να αφήνω τη σκέψη μου να παρασύρεται σε κάτι που αντιμετωπίζεται», συλλογίζομαι. Είμαι όμως ειλικρινής.. Είναι στιγμές που δεν το βγάζω από το μυαλό μου..
moments by Katerina Agapitou
