Μετά από τέσσερα βράδια στην κλινική προσπαθώντας να συνέλθω από την καισαρική, να συντονιστώ με το μωρό, έφθασε η μεγάλη ημέρα της επιστροφής στο σπίτι. Δεν ένιωθα έτοιμη να βγω από την τρίτη ημέρα. Ζαλιζόμουν και πονούσα πολύ.. ‘Ένιωθα αδυναμία και προτίμησα να μείνω στην κλινική όπου η βοήθεια από τις μαίες και τις νοσηλεύτριες ήταν πραγματικά πολύτιμη. Ακούραστες ήταν στο πλευρό όλων των νέων μαμάδων είτε ήταν 12 το μεσημέρι, είτε 3 τα χαράματα.
Την πρώτη «κρυάδα» της μεγάλης εξόδου την έφαγα την προηγούμενη ημέρα, Μεγάλη Πέμπτη. Είχαμε κανονίσει την εξέταση της Μαρίνας για την περιβόητη υδρονέφρωση σε άλλο ιατρικό κέντρο. Είναι ένα άγχος τελικά η πρώτη μεταφορά του μωρού. Το χεις βάλει σωστά στο καρεκλάκι αυτοκινήτου, προστατεύεται από τα λουριά αφού είναι τόσο μικροσκοπική; Αναπνέει ; Σου περνάνε τόσα πράματα από το μυαλό που κάποια ντρέπεσαι να τα ξεστομίσεις ακόμα και στον σύντροφό σου γιατί ξέρεις ότι είναι ανοησίες ή υπερβολές. Αρκετά φοβισμένη για τη μεταφορά της και πολύ ήρεμη για το αποτέλεσμα της εξέτασης, φθάσαμε. 0,7 ήταν ο περιβόητος αριθμός. Ήπιας μορφής υδρονέφρωση που δεν χρήζει περεταίρω ιατρικής εξέτασης παρά μόνον παρακολούθησης. Δόξα το Θεό… Η Αγία Μαρίνα βοήθησε..
Γυρίζοντας πίσω στην κλινική σκεφτόμουν όλη την πορεία της εγκυμοσύνης. Αυτό το πλασματάκι δίπλα μου, ήταν μέσα μου πριν λίγα 24ωρα. Το κεφαλάκι, τα χεράκια, τα ποδαράκια. Μα πώς γίνεται… Απίστευτο!
Ανακουφισμένη από τα αποτελέσματα της εξέτασης, η μέρα στην κλινική κύλισε πολύ ήρεμα. Είχα την ευκαιρία να ξεκουραστώ αυτή την επιπλέον ημέρα και να μαζέψω δυνάμεις. Και έφθασε η μεγάλη μέρα… Τώρα κατάλαβα γιατί οι μαίες και οι νοσηλεύτριες μαζί με το «καλές σαράντα» που μου εύχονταν, συμπλήρωναν δίπλα και ένα «καλή προσαρμογή»
Ω ! ναι ! Δεν είναι εύκολο!! Είχα ξεχάσει πως είναι… Είναι και ο Ηλίας τώρα. Ο οποίος Ηλίας ήταν σε μία ένταση χωρίς προηγούμενο. Μιλούσε δυνατά, φώναζε, οι κινήσεις του άτσαλες και βιαστικές. Ο Κρίστιαν, ο ισορροπιστής και γω να κάνω το σταυρό μου και να προσπαθώ να παραμείνω ψύχραιμη. Το βράδυ η μικρή δεν έκλεισε μάτι. Δεν έκλεγε. Απλώς ήταν ανήσυχη. Και μεις ήμασταν ανήσυχοι. Αποτέλεσμα : Μείναμε όλοι άυπνοι. Χρειαζόμασταν την πρώτη μέρα για να προσαρμοστούμε. Γι αυτό δεν έγραψα χτες ημερολόγιο. Κουτουλούσα. Ξέρω ότι είναι πολλά τα οφέλη του θηλασμού, αλλά πέρα από αυτά είναι και το γεγονός ότι σκόνες, γάλατα, μπιμπερό, αποστειρώσεις, βραστήρες κτλ είναι Α Χ Ρ Ε Ι Α Σ Τ Α. Φανταστείτε να είχαμε να κάνουμε και αυτό !!!
Ηρωίδες όλες οι μανάδες και οι μπαμπάδες. Ήρωες οι γονείς που είναι ενεργά μέλη… Τελικά κρύβουμε πολλές δυνάμεις και αντοχές. Η δεύτερη βραδιά ήταν πολύ πιο οργανωμένη και η τρίτη – αυτή που γράφω δηλαδή – εύχομαι να είναι επίσης.
Χριστός Ανέστη σε όλους!! Ένα ακόμα παράδειγμα της πίστης και της αφοσίωσης. Της αντοχής και του σκληρού αγώνα, Πραγματικά εύχομαι από καρδιάς να φέρει Ανάσταση ο Κύριος σε όλους όσοι τη χρειάζονται και την έχουν ανάγκη.
Καλή Ανάσταση και στις ψυχές και στις καρδιές μας!
moments by Katerina Agapitou
