Δεν έχω υπάρξει σε παρέα, στο τηλέφωνο, στο διπλανό τραπέζι σε κάποια καφετέρια, ακόμα και στην ουρά κάποιας δημόσιας υπηρεσίας και να μην ακούσω την ακόλουθη ατάκα από κάποιον ή κάποια… «Τελείωσαν οι γιορτές, ξεκινάμε δίαιτα… φάγαμε πάρα πολύ, το παντελόνι δεν κλείνει». Με θάρρος και αρκετό αυτοσαρκασμό ανακοινώνω επίσημα πως ανήκω και γω σε αυτή την κατηγορία που το κουμπί στο παντελόνι…. σφίγγει.
Οκ το ομολογώ ότι το τελευταίο δίμηνο… «αφέθηκα». Έκοψα και το τσιγάρο, έκανα πολλές απουσίες από το γυμναστήριο, έτρωγα ότι να ναι όποτε να ναι.. Δε θέλει και πολύ. Στην ίδια κατάσταση – ίσως και κάπως πιο έντονα – παρέμεινα και το διάστημα των γιορτών. Προγευματάρες, μεσημεριανό τραπέζωμα με το ψωμί να κάνει βουτιές σε λάδια, σάλτες κτλ, το ποτήρι πάντα γεμάτο για τα καθιερωμένα «Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά», το γλυκό μετά το φαί απαραίτητο για να συνοδεύσει τον καφέ, και το βράδυ πάλι από την αρχή. Ε δε θέλει και πολύ..
Και τώρα που τελείωσαν οι γιορτές, τα κεφάλια μέσα.. Αποφάσισα να επιστρέψω κανονικά στη γυμναστικούλα μου, τη διατροφούλα μου και να μείνω μακριά από τους πειρασμούς. Εκτός από μένα φαντάζομαι και πααααρα πολλοί από σας. Αν και είπα ότι δεν πρόκειται να προβώ σε δραστικές λύσεις όπως δίαιτες εξπρές, παράλειψη γευμάτων κτλ – που θεωρώ λάθος, συνειδητοποίησα πως δεν είναι και τόσο εύκολο να ξεφύγω από το… «χαλαρά». Η πείνα μου κτυπάει το στομάχι ό,τι ώρα της κατέβει. Όταν ανοίγω το ερμάρι της κουζίνας στις 10 το βράδυ για να φτιάξω το τσαγάκι μου τα μπισκότα είναι εκεί μπροστά μου και μου «φωνάζουν». Το ίδιο και οι ξηροί καρποί και καμιά ξεχασμένη γκοφρέτα. Η φωτογραφία που διάλεξα δεν είναι τυχαία. Είναι από προχθές το βράδυ. Βγήκα με τον αντρούλη μου για ένα δίωρο. Κανονικά έπρεπε να φάω τη μπριζόλα μου και τη σαλατούλα μου. Αντί αυτού προσγειώθηκε μπροστά μας μια ωραιότατη ποικιλία κρεάτων – λες και δε φάγαμε αρκετά τις γιορτές – με φρέσκες τηγανητές πατάτες και ζεστή πίττα.
Αποφάσισα λοιπόν να γράψω αυτό το άρθρο για να πω σε όλους εσάς ότι δεν είστε μόνοι. Το «θέμα» είναι γενικό. Ίσως να ψάχνω συμπαράσταση, ή ακόμα συμπάσχοντες.. 139 ημέρες πριν από το καλοκαίρι. Τις μέτρησα. Για να δούμε τι μπορούμε να πετύχουμε… Πάντως η προσπάθεια συνεχίζεται. Ισορροπημένη διατροφή, γυμναστική και προπάντων καλή ψυχολογία. Χωρίς την καλή ψυχολογία δε θα κάνουμε τίποτα.
Απανταχού συμπάσχοντες… Χρόνια Πολλά και Καλή μας Χρονιά. Υγεία εύχομαι σε όλους και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε… αυτό έχει σημασία !
moments by Katerina Agapitou
