Μετά από πέντε περίπου εβδομάδες στο σπίτι, πέρασα την πύλη του μεγκάλου νούμερο ένα, καναλιού. Η τηλεοπτική μου στέγη είναι σίγουρα το δεύτερο σπίτι μου. Κάποιες χρονικές περιόδους ήταν και το πρώτο είναι η αλήθεια..
Αν και πρέπει να είμαι πολύ προσεχτική, όχι όμως σε επίπεδο που να μου απαγορεύεται να δουλέψω, φτάνει να μην κουράζομαι, αποφάσισα να γυρίσω για τις τέσσερις εβδομάδες που απομένουν μέχρι τον τοκετό.
Για αρχή πήρα πολλά φιλιά και αγκαλιές. Είχα καιρό να τους δω και να με δουν. Κάθισα στο γραφείο μου και άρχισα το πρωινό διάβασμα των εφημερίδων με τον καφέ μου – χωρίς καφεΐνη εννοείται.
Μετά από λίγο ήρθε και η ανάθεση του θέματος μου για την ημέρα. Αυτό πεθύμησα. Το ψάξιμο, το «τρέξιμο», η έρευνα, το κτίσιμο της είδησης… Η συναναστροφή με τους συναδέρφους, η ανταλλαγή απόψεων, ακόμα και οι διαφωνίες για τα διάφορα θέματα της επικαιρότητας και τα τόσα άλλα..
Κάπως έτσι κύλισε η πρώτη ημέρα… και η δεύτερη και η τρίτη. Αγαπώ τη δουλειά μου… Είμαι ερωτευμένη με τη δουλειά μου. Νιώθω πολύ τυχερή που μπορώ να έχω ως επάγγελμα αυτό που σπούδασα και αυτό που γουστάρω… Δε ξέρω για πόσο ακόμα θα έρχομαι, ξέρω όμως ότι δεν πρόκειται να έρχομαι ποτέ με το ζόρι και αυτό έχει σημασία.
moments by Katerina Agapitou
