Σκεφτόμουν σήμερα το πρωί, μετά που πήγα τον μικρό μου σχολείο πόσο μπορεί να μας στρεσάρει και να μας αγχώσει η ώρα του πρωινού, με το που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι…
Με το που θα κτυπήσει το ξυπνητήρι – όσοι έχουν αυτό προνόμιο να ακούνε το ξυπνητήρι και δεν έχουν ξυπνήσει καμιά ώρα πριν – τρέχουμε σαν τους τρελούς. Η πίεση του πρωινού, και διορθώστε με αν κάνω λάθος ή βοηθήστε με να αλλάξω, είναι πολλή. Το χρονοδιάγραμμα κοντό. Πρέπει να κάνουμε χίλια δυο για να προλάβουμε το κουδούνι, να είμαστε στην δουλειά μας στην ώρα μας και πάει λέγοντας. Σήκωσε τα παιδιά από το κρεβάτι, ετοίμασε πρόγευμα για το σχολείο, ντύσιμο, πλύσιμο, πρόγευμα πριν την αναχώρηση. Και όλα επί 2, επί 3, επί 4 και κάποιες φορές επί 5. Και μέχρι να φτάσουμε στην πόρτα για να φύγουμε και να… “ξεκινήσουμε” τη μέρας μας, έχουμε πει τουλάχιστον 20 φορές, “άντε”, “πιο γρήγορα”, “δεν έκανες εκείνο”, “ξέχασες το άλλο”, “πρέπει να βιαστούμε” και άλλες τόσες κουβέντες που βγαίνουν με την πρώτη καλημέρα. Αυτό το “πανδαιμόνιο” κρατάει γύρω στα 40 λεπτά. Και μετά, η εικόνα είναι τελείως διαφορετική – μέχρι να φτάσουμε στο γραφείο. Εκεί αρχίζουν άλλα.
Κάθομαι λοιπόν και προβληματίζομαι αν αξίζει τον κόπο να μας κυριαρχεί το άγχος με το που ανοίξουμε τα μάτια μας. Για ποιο λόγο τόσο τρέξιμο πρωί πρωί ; Θα μου πείτε το κουδούνι κτυπάει συγκεκριμένη ώρα, και στη δουλειά πρέπει να είμαστε πάλι μια συγκεκριμένη ώρα. Το καταλαβαίνω. Είναι όμως υγιές για μας να ξυπνάμε και να αρχίσουμε τη μέρα μας με αυτό τον τρόπο ; Και τον ίδιο προβληματισμό θέτω και για τα παιδιά μας… Πόσο υγιές είναι ένα παιδί πριν πάει στο σχολείο να έχει στο μυαλό του μόνο την ατάκα “γρήγορα, γρήγορα” ή “Θα αργήσουμε, τελείωνε”…
Είναι ή όχι αυτή μια από τις πιο αγχωτικές ώρες της μέρας μας ; Πώς μπορούμε να αλλάξουμε αυτή την “καταπιεστική” ρουτίνα της καθημερινότητάς μας; Νομίζω αν συνειδητοποιήσουμε το πώς είμαστε κάθε πρωί, να πάμε μπροστά από τον καθρέφτη – γιατί όχι- και να δούμε πώς φαινόμαστε, είμαι σίγουρη ότι θα θέλουμε να το αλλάξουμε όλο αυτό.
Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται λένε, και μάλλον έχουν δίκαιο. Στο χέρι μας είναι λοιπόν να χαιρόμαστε την κάθε νέα μέρα που ξημερώνει, να έχουμε τον χρόνο να δούμε ο ένας το άλλο, να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες που δεν έχουν σχέση με τα χρονικά περιθώρια.
Καλό υπόλοιπο της μέρας σε όλους και ξεκινάμε την… “αλλαγή” από αύριο το πρωί.
moments by Katerina Agapitou
