Είναι η τελευταία νύχτα που θα σε αγγίξω και θα σε χαϊδέψω τρυφερά λέγοντάς σου τα διάφορα.. Είναι η τελευταία βραδιά που θα κοιμηθούμε μαζί. Εσένα που μεγάλωνες μέρα με τη μέρα και με έκανες κάποιες φορές να νιώθω τόσο όμορφα και κάποιες άλλες να αισθάνομαι σαν πελώρια φάλαινα, απόψε σε αποχαιρετώ…
Αύριο πρωί ξεκινάμε για την κλινική. Από πολύ νωρίς άρχισαν οι ευχές από πολλούς αγαπημένους μου. “Όλα καλά θα πάνε αύριο , η σκέψη μας θα είναι μαζί σου”. Πόσο τους ευχαριστώ! Η αλήθεια είναι πως σήμερα τα έκανα όλα λίγο μηχανικά. Σαν ρομπότ… Έδειχνα ψύχραιμη, ένιωθα καλά μπορώ να πω αλλά μέσα στο μυαλό μου γινόταν μάχη μεγάλη.. και ακόμα δηλαδή σε αυτή τη φάση βρίσκομαι.. στη φάση, αφασίας !! Βέβαια δεν κρύβομαι, είμαι αγχωμένη, έχω τις έγνοιες μου… όσο να ναι, είναι αυτό που είναι…
Ήταν μια μοναδική εμπειρία αυτή η δεύτερη εγκυμοσύνη. Μια πορεία μεγάλη, διαφορετική από την πρώτη.
Και είχε από όλα.. και ένιωσα πολλά και βίωσα ακόμα περισσότερα. Ευλογία η κάθε στιγμή, παρά και τις όποιες δυσκολίες.. Κάθε μέρα ήταν αλλιώτικη από την άλλη. Κάθε τρίμηνο άλλαζαν πολλά. Μέσα από αυτούς τους 9 μήνες άλλαξα και ‘γω αρκετά… Γνώρισα εμένα και πτυχές του εγώ μου που δεν είχα ξαναγγίξει.. Πάντα υπάρχουν πράγματα να μάθεις για σένα. Αυτό πιστεύω.
Και επειδή αυτή η επικοινωνία μας ξεκίνησε με αφορμή αυτή την εγκυμοσύνη, της οφείλω ακόμη ένα ευχαριστώ που με έκανε ακόμη πιο άνθρωπο. Να μοιράζομαι τις σκέψεις μου, αυτά που νιώθω και αισθάνομαι…
Αντίο κοιλίτσα μου! Πάντα θα σε αγαπώ.. Σε ευχαριστώ γι’ αυτό το μοναδικό ταξίδι!
Αύριο θα γνωρίσω εσένα μικρούλα. Εύχομαι και προσεύχομαι να πάνε όλα καλά.
moments by Katerina Agapitou
